miał słabość do płci pięknej. - Ja będę na miejscu, szefie - z powagą oświadczył Emil. - W każdej chwili na twoje rozkazy. W razie jakichś problemów, dzwoń. Twój ojciec byłby bardzo niezadowolony, gdyby dowiedział się, że kursowałeś po obcym mieście bez obstawy. Na salę weszła Shey. Tanner uśmiechnął się. - Spokojnie, Emil. Myślę, że dam sobie radę. Emil, który był bardziej przyjacielem niż ochroniarzem księcia, westchnął tylko. - Ale w razie potrzeby w każdej chwili mogę wkroczyć do akcji. - Dzięki. - Tanner rozłączył się i schował telefon do kieszeni. - Jesteś gotowy? - zapytała Shey. - Tak - odparł Tanner, podnosząc się z miejsca. Był bardziej niż gotowy. Nie wiadomo tylko, czy Shey również. ROZDZIAŁ DRUGI Kwadrans później Shey wybrała numer Parker. Czekając na połączenie, zerkała z ukosa na mężczyznę siedzącego w fotelu i wyglądającego przez okno jej salonu. Wiedziała, że Parker ma identyfikację numerów, więc nie zdziwiła się, gdy przyjaciółka odezwała się bez żadnych wstępów: - Dzięki za odebranie Tannera. - Z tym właśnie jest problem - oświadczyła bez owijania w bawełnę Shey. Mówiła cicho, jednak jej głos obudził w Parker złe przeczucia. Poczuła skurcz w żołądku. - Coś się stało? - zapytała. - Co jeszcze mój ojciec wymyślił? Gdyby na tym polegał problem! Z apodyktycznym ojcem i Parker, i Shey, i Cara radziły sobie od lat. Miały w tym niezłą wprawę. - Nie chodzi o twojego ojca, a o twojego księcia. - To nie jest mój książę - wymamrotała Parker i odetchnęła z ulgą. - No dobrze, co takiego zrobił? - Rzecz w tym, czego nie zrobił. Nie chce stąd wyjść. - Nawet nie zamierzam - łagodnie potwierdził Tanner. Shey zakryła słuchawkę dłonią. - To bardzo nieładnie przysłuchiwać się czyjejś rozmowie, a jeszcze gorzej dogadywać. Po księciu spodziewałabym się lepszych manier. - Lubię burzyć ludzkie wyobrażenia - odparł Tanner, uśmiechając się szelmowsko, bynajmniej nie jak książę. - Jak mam to rozumieć? - Parker nie kryła zdumienia. - Że Tanner i jego goryle... - O czym ty mówisz? Goryle? Shey dopiero teraz uświadomiła sobie, że nie miała okazji powiedzieć Parker o towarzyszącej księciu świcie. - Przywiózł ze sobą ochroniarzy. Trzech. To zresztą nieważne. Mają zarezerwowane pokoje w tym nowym hotelu nad jeziorem, ale księciu nie chce się tam jechać. Zapowiedział, że zostaje u mnie.